IO pary sportowe: Meagan Duhamel / Eric Radford (CAN)

Meagan

Data urodzenia: 08.12.1985

Miejsce urodzenia: Lively, ON, Kanada

Wzrost:149 cm

Eric

Data urodzenia: 27.01.1985

Miejsce urodzenia: Balmertown, ON, Kanada

Wzrost: 186 cm

Trenerzy: Richard Gauthier, Bruno Marcotte, Sylvie Fullum

Rekord sezonu 2012/2013: 204.56

Rekord życia: 204.56 (MŚ 2013)

Mistrzowie Kanady 2012, 2013

Wicemistrzowie Kanady 2011

Meagan Duhamel

Naukę zaczęła w wieku 3 lat.  Występowała jednocześnie jako solistka jak i w parze sportowej. Jej pierwszym partnerem był Ryan Arnold, z którym po raz pierwszy wykonała 3 Lutza solo. A dokonali tego na Mistrzostwach Kanady 2005. Wówczas zajęli  miejsce 8 (rok później byli 6). Podobnie jak w Kandzie na MŚJ 2005 uplasowali się na tej samej pozycji tj 8. Na swoim koncie mają także złoto z Golden Spin 2006 oraz srebro Nebelhorn Trophy tego samego roku. Ich współpraca trwająca od 2004 niestety zakończyła się na wiosnę 2006. 

W późniejszym okresie Meagan przeżyła poważne załamanie nerwowe i utraciła kilka miesięcy z łyżwiarskiego życia. Ponad to z powodu kontuzji  musiała także wycofać się z zaplanowanego cyklu GP.  Na zawody powróciła w roku 2007 i jako solistka zajęła 6 miejsce na Mistrzostwach Kanady. 

Późniejsze lata startów to już tylko i wyłącznie konkurencja par sportowych.Przeprowadziła się do Montrealu i rozpoczęła treningi z Craig'iem Buntin'em. Razem osiągali nie małe sukcesy. Dwa brązy Mistrzostw Kanady (2008, 2010) oraz jedno wicemistrzostwo w roku 2009, zapowiadało ich silną pozycję w składzie Kanady. Na arenie międzynarodowej wywalczyli srebrno na Nebelhorn Trophy '06, a także w swej kolekcji mają dwa brązy jeden z TEB 2008/2009, a drugi z 4CC 2010.

Na MŚ pojawili się dwa razy. W roku 2008 i 2009. Debiut uplasował ich na miejscu 6 (dodać należy, że Craig występował ze świeżą kontuzją ramienia, jakiej nabawił się na pokazach mistrzów Kanady), ale rok później byli 8. Pomimo niższej lokaty to ciągle pierwsza zaszczytna dziesiątka.

Problemy z ramieniem (i operacja) Craiga przysporzyła wielu kłopotów. Para  przez wiele miesięcy nie mogła wykonywać podnoszeń, czy nawet spirali śmierci. Na domiar złego podczas FP na TEB 2008 Meagan zraniła Craiga łyżwą. Krwawiący partner musiał się zatrzymać i opatrzyć ranę. Dramatyczny występ do dźwięków Tosci (wideo), ale z walecznymi partnerami zakończył się wygraną brązowego medalu. W czerwcu 2010 Craig Buntin ogłosił zakończenie kariery. Kolejne załamanie Meagan i liczne kontuzje (wypadnięcie dysku i uszkodzenie nerwu w nodze) spowodowały, że rozważała zaprzestanie startów. Wtedy zaproponowano jej Erica.

Eric Radford

Rozpoczął naukę w wieku lat 8. Przed Meagan miał już trzy partnerki. W juniorach była nią Sarah Burke, z którą wywalczył 5 i 6 miejsca na JGP jedno w 2003, a drugie w 2004 roku.

Lata 2002-2005 to także kariera w solistach. W roku 2004 był Mistrzem Juniorskiej Kanady, ale w roku następnym już w seniorach uplasował się na miejscu 15. Przed rundą kwalifikacyjną przydarzyła mu się niemiła przygoda. Utkną w windzie i już myślano, że nie będzie mógł uczestniczyć w kwalifikacjach. Na szczęście zdążył w samą porę.

W sezonie 2005/2006 był trenowany przez Briana Orsnera w Kanadzie oraz w Niemczech przez Ingo Steuer'a. A jego partnerką została Rachel Kirkland. Razem nie byli medalową parą seniorskiej Kanady, a na Nebelhorn Trophy zajmowali najpierw 4, ale później 7 miejsce. Ich największym osiągnięciem jest srebro na Mistrzostwach Kanady, ale Juniorów w 2006 roku. Po tym jak w 2007 zajęli 7 miejsce w Kanadzie duet się rozpadł.  A Eric'a połączono z Anne-Marie Giroux. W roku 2010 w Kanadzie uplasowali się zaledwie na 8 miejscu. Potem pojawiła się Meagan.

Meagan i Eric

Rozpoczyna się pasmo sukcesów małej atomówki, a Eric zdobywa uznanie wśród seniorskiego świata Kanady. Debiutują w sezonie 2010/2011 i od razu stają się wicemistrzami Kanady. W roku 2012 przychodzi tytuł mistrzowski, a w 2013 jego obrona.

Trzy sezony razem:

Zadebiutowali w sezonie 2010/2011 zdobywając brąz na Nebelhorn Trophy, oraz srebro na Mistrzostwach 4 Kontynentów. Bez medali, ale wysoko uplasowali się na Skate Canada - miejsce piąte oraz na MŚ 2011 - miejsce 7. Wtedy to Meagan uderzyła Erica podczas potrójnego twista i złamała mu nos. Partnerka chciała przerwać pokaz, ale Eric postanowił jechać dalej (SP 2011 - wideo Concerto pour une Voix).

Kolejny sezon 2011/2012 dzięki dwóm brązowym medalom na GP (Kanady, Francji) weszli do Finału i zajęli miejsce 5. Niestety słabiej niż przed rokiem było na Mistrzostwach 4 Kontynentów (miejsce 4), ale na MŚ 2012 zdeycdowanie poprawili swoją pozycję, zajmując miejsce 5. 

Ostatni sezon 2012/2013 to coraz lepsza forma. Dwa srebra na GP, 4 miejsce w Finale, złoto na 4CC i pierwszy medal (brązowy) na MŚ 2013 zapowiada świetną dyspozycję na Olimpiadę. 

Meagan i Eric dwa razy brali udział w World Team Trophy i dwa razy byli drugą parą sportową. Dla przypomnienia w roku 2012 Kanada była trzecia, a w 2013 drugą drużyną Świata.

Technika:
Najlepsze wyniki osiągnęli na MŚ. 73.61 za program krótki, a 130.95 za dowolny.
Jako jedyni w shorcie skaczą 3Lz solo oraz 3Lz wyrzucanego. W dowolnym do tego zestawu dołączają 3S+2T+2T (choć na MŚ brakło rotacji) i wyrzuca nago potrójnego Rittbergera (3Lo). Twist oczywiście jest potrójny, ale czasem ma on poziom 3 czasem 2. Choć wiele razy podnoszenia i spirale śmierci mają poziom 3, to piruety uzyskują ten poziom najwyższy.

SP  MŚ 2013  La Boheme


Komponenty oceniane są między 7.75, a 8.75, a łącznie w programie dowolnym Kanadyjczycy uzyskują za nie ponad 65. pkt.

FP MŚ 2013 Angel


Ciekawostki:
W sezonie 2013/2014 para będzie występować w programie krótkim do muzyki, która skomponował Eric Radford zaaranżowaną przez Louisa Babina.
Meagan deklaruje, że jest weganką i uwielbia yogę. I studiuje medycynę alternatywną.

Najwyższe osiągnięcia:
Brąz na MŚ 2013
Złoto 4CC 2013
Srebro 4CC 2011
4 w FGP 2012/2013

Miejsca zajmowane przez Meagan i Erica na stronie ISU TUTAJ