dla zaawansowanych
Piruety, czyli obroty wokół własnej osi, są wykonywane na jednej nodze,
poprzez nacisk na tę części płozy, która znajdującej się za ząbkami.
Zawodnik lekko unosi tylną część łyżwy, pilnując aby nie wejść na ząbki.
Obroty zdobywają na wartości, gdy są kręcone w jednym miejscu. Po
pozostawionymna lodzie śladzie, widać czy łyżwa "wędrowała" po lodzie
czy był utrzymana w tym samym punkcie. Wyraźnie zaznaczony środek po łyżwie
nogi pracującej ujawnia prawdę ;).
Ze względu na pozycję bazową, piruety dzieli się na trzy podstawowe
rodzaje:
*piruet w pozycji wagi (camel spin/ CSp) - wolna noga jest ułożona do tyłu, z kolanem powyżej poziomu bioder. W piruecie wagi, obydwie nogi powinny być wyciągnięte i stabilne. Element może być wykonany z ułożeniem tułowia przodem lub tyłem do lodu. Ważne jest, aby tułów był ułożony równolegle do lodu z lekkim odchyleniem pleców w łuk.
*piruet siadany (sit spin/ SSp) - zawodnik (jak nazwa wskazuje) prawie siedzi na lodzie. Górna część nogi jest co najmniej równoległa do lodu (pod kątem 90 stopni). W wejściu do piruetu ramiona są naprężone a noga wolna mocno wyciągnięta. Zawodnik zataczając nią łuk obniża się do wymaganej pozycji.
*piruet stany (upright spin/ USp) - to piruet z nogą wolną uniesioną nad lodem: wyprostowaną lub lekko ugiętą. To piruet, który nie jest wagą.
|
piruet: 1. waga 2. siadany 3. stany |
Wykonanie piruetu nie spełniającego kryteriów piruetów bazowych, skutkuje
obniżaniem wartości a nawet nie zaliczeniem (zero pkt) elementu. Przede
wszystkim zawodnik musi wykonać co najmniej dwa obroty w pozycji
podstawowej.
ALE regulamin przewiduje wykonanie konkretnego piruetu, który nie
jest pozycją bazową. Mowa tu oczywiście o "piruecie z odchyleniem
tułowia".
Drugą dopuszczalną sytuacją, jest wykorzystanie pozycji z grupy tzw.
non-basic positions jako utrudnienia/ dodatku do wymaganych piruetów.