IO soliści: Brian Joubert (FRA)

Data urodzenia: 20.09.1984
Miejsce urodzenia: Poitiers, Francja 
Wzrost: 179 cm

Trenerka: Katia Krier
Rekord sezonu 2012/2013: 232.47 (ME)
Rekord życia: 244.58 (MŚ 2012)

Ośmiokrotny Mistrz Francji 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2011, 2012
Brązowy medalista kraju z 2003


Początki:

Naukę zaczął w wieku 4 lat. Początkowo (jak wielu) miał być hokeistą, ale łyżwiarstwo figurowe zwyciężyło. Podobno ze względu na skoki. Dlatego też zrezygnował z kategorii tańców, które początkowo trenował z siostrą.

Junior:

W tej kategorii wiekowej nie odnosił spektakularnych sukcesów. W debiucie na MŚJ 2000 był 15, choć na JGP 2000/2001 zapewnił sobie dwa czwarte miejsca (było to we Francji i ... w Polsce).

Na swoim podwórku spisywał się całkiem dobrze. W 2000 roku wywalczył wicemistrzostwo juniorów, a w 2001 był 4.

Początki we Francuskich seniorach:

Debiut na Mistrzostwach Francji w seniorach odnotował w 2000 roku, miejscem 10. Rok później był dopiero 14. Natomiast w 2002 zaskoczył wszystkich swoją formą i wywalczył swój pierwszy medal - koloru brązowego. Od tej pory startował osiem razy i za każdym wywalczył tytuł mistrza.

Zawody Master's:

Zawody, które mają miejsce we wrześniu lub październiku, są swoistego rodzaju testem kadry przed zbliżającym się sezonem.

Brian zadebiutował na nich w 2002 roku zdobywając brąz. W roku 2003 był najlepszy, ale rok 2004 to znów najniższy stopień na podium.
Kolejne trzy lata startów ('05, '06, '07) zapewniły mu powrót na szczyt. W roku 2008 i 2009 był drugi, by w 2010 znów wywalczył złoto. Ostatnie dwa lata tj. 2011 i 2012 to ponownie srebrny krążek.

Międzynarodowe debiuty 2001/2002:

W październiku 2001 wystartował na Skate America, gdzie zajął miejsce 9. W styczniu 2002 zadebiutował na Mistrzostwach Europy i od razu wskoczył na podium, zdobywając medal brązowy.

Luty to pierwsza Olimpiada Joubert'a, gdzie był najmłodszym Francuskim zawodnikiem. Swoje Igrzyska zakończył na miejscu 14 (wideo LP - 2002).

Na koniec sezonu tj. w marcu to odnotował pierwsze Mistrzostwa Świata, gdzie ostatecznie uplasował się na pozycji 13.

Coraz lepsze sezony:

Sezon 2002-2003. Wygrana na Skate America i piąte miejsce na TEB zaprowadziła go do Finału, gdzie wywalczył swój pierwszy medal koloru brązowego. Swoją pozycję ugruntował pierwszym tytułem wicemistrze Europy 2003 oraz szóstym miejscem na Mistrzostwach Świata.

Sezon 2003-2004. Tym razem obyło się bez Finału GP choć Joubert był drugi na Cup of China i dwa razy czwarty na TEB i NHK. Brak Finału powetował sobie tytułem Mistrza Europy 2004, gdzie pokonał Evgienija Plushenkę oraz  tytułem Wicemistrza Świata.

Sezon 2004-2005. W sezonie tym wygrał Skate America, a na TEB był drugi. Swój drugi Finał GP zakończył na miejscu 5. Na Mistrzostwach Europy okazał się być drugim, a na Mistrzostwach Świata znów spadł na miejsce 6.

Sezon 2005-2006. Trzecie miejsce na Skate America i drugie na Cup of China nie przyniosły Finału. Mistrzostwa Europy ponownie zakończyły się spadkiem i miejscem trzecim. W sezonie tym, a dokładniej w lutym 2006 Brian po raz drugi wystartował na Olimpiadzie i po niepowodzeniu w zmienionym programie dowolnym -  wideo FP - Lord of the Dance - uplasował się na miejscu 6.
Na szczęście w marcu odniósł nie mały sukces w postaci drugiego tytułu wicemistrza Świata. Po zakończeniu sezonu Brian zmienił trenera z Andreii Berezintseva na Jean-Christophe Simonda. I od września 2006 rozpoczęli oficjalną współpracę.

Złoty sezon 2006/2007:

Gdzie się pojawił tam wygrywał. Zarówno w rywalizacji z Francuzami (wygrana na Mistrzostwach kraju oraz zawodów Master's) jak i z całym światem.
W cyklu GP, wygrał swoje starty na TEB i Rostelecom (skacząc w Rosji w programie dowolnym trzy skoki poczwórne). Będąc w Finale ponownie nie miał sobie równych i wywalczył swój pierwszy złoty medal tej imprezy.
W styczniu przyszły zawody w Warszawie w ramach Mistrzostw Europy 2007 i choć po programie krótkim był drugi, nieskazitelny program dowolny przyniósł mu drugi tytuł Mistrza Starego Kontynentu.

W lutym podczas treningu wbił sobie ostrze łyżwy w stopę wykonując 3Lz i choć szybko powrócił do treningów nie mógł skakać ani Flipa ani Lutza. Nie zrezygnował jednak ze startów i w marcu wywalczył swój pierwszy tytuł Mistrza Świata 2007. W prawdzie w programie dowolnym był trzeci, ale świetny short zapewnił mu niebywałą przewagę.

Po sukcesach sezony znalazł się na okładce Francuskiego czasopisma L'Équipe.

Medalowe lata 2007-2011:

W sezonie 2007-2008 wygrał Skate Canada, ale z powodu choroby musiał wycofać się z TEB. Wrócił na ME 2008 i wywalczył medal brązowy. Na MŚ 2008 awansował z szóstej lokaty jaką zajmował po shorcie i ostatecznie stał się Wicemistrzem Świata.

Sezon 2008-2009 zapoczątkował 4 miejscem na TEB i wygraną w Rosji. Niestety z powodu kontuzji pleców wycofał się z Finału GP. W środku sezonu postanowił zmienić swój program dowolny z Mohikanina na Matrix i wygrał trzeci tytuł Mistrza Europy 2009, natomiast w Świecie nie obronił wicemistrzostwa z '08 i był trzeci.

Zmiana programu to nie jedyna zmiana Joubert'a. Po MŚ , dokładnie w kwietniu 2009 powołał nowego trenera, którym ponownie został Laurent Depouilly. Laurent poprowadził go na WTT, gdzie Brian indywidualnie był 2, a z drużyną 4.

Kolejny sezon (2009-2010) to wygrana na NHK i dopiero 4 miejsce na TEB. Niestety musiał wycofać się z Finału, gdyż ponownie przeciął sobie stopę skacząc Lutza.
Powrócił na ME i w dobrym stylu wywalczył brązowy medal. W sezonie przypadała kolejna Olimpiada (był to już trzeci start Joubert'a) i znów obyło się bez medalu. Bowiem ostatecznie Brian uplasował się na miejscu 16. Po Igzystkach Joubert nie ukrywał rozczarowania.

Z nowym pokładem sił wystąpił na MŚ (skacząc dwa skoki poczwórne z swoim programie dowolnym) i ostatecznie wygrał swój piąty medal MŚ (medal brązowy). W maju 2010 jego trenerką ponownie została Veronique Guyon oraz Patrick Gueppe.

Słabsza dyspozycja:

Sezon 2010/2011 przyniósł 4 miejsce na GP Rosji oraz wycofanie się z TEB, z powodu problemów zdrowotnych. Na Mistrzostwach Europy 2011 wywalczył tytuł wicemistrza i był to jego 10 medal ME.  Swoją liczbą  medali ME zrównał się z dorobkiem Urlicha Salchowa.

Wydawało się, że wraca do formy i powalczy o medal MŚ '11. Niestety po drodze nabawił się kontuzji lewego kolana, a dodatkowo na MŚ poważnie przeciął sobie dłoń. W konsekwencji kontuzji i w bólu MŚ 2011 zakończył na miejscu 8.

Po sezonie i konsultacji u lekarza, okazało się, że bez operacji nie odzyska swojej sprawności. Brian zdecydował się jedynie na rygorystyczną dietę i ćwiczenia by zrzucić wiele kilogramów.

Na początku sezonu 2011/2012 zaczął współpracować nową ("starą") trenerką Veronique Guyon. Na efekty kooperacji kazał czekać, bowiem wycofał się z cyklu GP, podając za przyczynę kontuzję pleców, jakiej nabawił się na treningu przed Cup of China. Nie wiadomo czy przez liczne kontuzje, czy przez zbyt krótki czas pracy z nową trenerką, Joubert po raz pierwszy w swojej karierze nie staną na podium ME 2012, mało tego był dopiero 8.

Niemniej jednak wystartował na zawodach Challenge Cup i bez większych problemów wygrał złoty medal. Podobnie wzrost formy pokazał na MŚ, gdzie był 4. A na WTT był 3, a z drużyną 4.

Przez renowację lodowiska w rodzinnym Poitiers Joubert przeniósł się do Paryża, gdzie trenerką jest Annick Dumont, więc Veronique miała mniejszy wpływ na Briana. Po zakończeniu remontu w Potiers miał powrócić do Vernique, ale jak się okazało wolał pozostać w Paryżu by jego trenerką była Katia Krier oraz Claude Péri.

 FP Olimpiada 2010

Przed IV Olimpiadą:

W sezonie 2012/2013 Joubert na Cup of China po programie krótkim był 7, po czym z powodu gorączki wycofał się z zawodów. Pojawił się na TEB i zajął 4 miejsce. Nie startował na Mistrzostwach Kraju z powodu grypy, a na początku sezonu na zawodach Master's był 2.

Przed Mistrzostwami Europy 2013 zmienił swój program dowolny z Incepcji (wideo) na Gladiatora. Jednak nie wskoczył na podium i ostatecznie zajął miejsce 4. Natomiast na MŚ 2013 był 9, a na WTT 7 (drużyna 6). Tam też cały team Francji został okrzyknięty najbardziej "widowiskową" drużyną zawodów.
Na Challenge Cup obronił swój tytuł i tym samym wywalczył złoty medal.

Technika:

Skacze wszystkie skoki potrójne, choć w 3Lz bywa bardzo asekuracyjny. Potrafi także prezentować 4T i podobno 4S.
I tak w najlepszym shorcie ( MŚ - 84.17) zaprezentował kombinację 4T+2T, 3A, 3Lz (z jakością +1, +2), natomiast w programie dowolnym (WTT - 151.40) kombinacje: 3T+3T, 3Lz+2T i sekwencję dwóch 2A. Na MŚ miał zaplanowane dwa skoki poczwórne, ale uznano, że w drugim (tj. w kombinacji 4T+1T) nie  było rotacji. Co do skoków potrójnych na WTT wykonał Axla, Flipa, Lutza i Salchowa.

SP ME 2013 Genesis

Jeśli chodzi o poziomy, oceny za jakość i komponenty jest to sytuacja sporna. Bowiem po tylu latach doświadczenia sędziowie niechętnie przyznają poziom 4, a i komponenty nie sięgają 9 (raczej są to oceny 7 i 8 z ułamkiem). Co daje w sumie +/- 80 pkt. w programie dowolnym.

FP WTT 2013 Gladiator

Największe osiągnięcia:

14 na Olimpiadzie 2002

6 na Olimpiadzie 2006

16 na Olimpiadzie 2010

Złoto na MŚ 2007

Srebro na MŚ  2004, 2006, 2008

Brąz na MŚ 2009, 2010

Złoto na ME 2004, 2007, 2009

Srebro na ME 2003, 2005, 2011

Brąz na ME 2002, 2006, 2008, 2010

Złoto Finału GP 2006/2007

Brąz Finału GP 2002/2003

Prywatność i ciekawostki:

Słynie ze zmian trenerów. Początkowo była to Veronique Guyon, później Laurent Depouilly, a nawet Alexei Yagudin. Z tym ostatnim drugi rozeszły się, gdy Joubert zatrudnił Nikolaia Morozova jako choreografa, za którym Yagudnin nie przepadał. Później odszedł na krótko do Veronik, ale pani Guyon i pani Joubert nie mogły znaleźć wspólnego języka. Dlatego Brian postanowił zatrudnić Andreia Berezintsev, poźniej był J.C. Simond, Patrick Gueppe, znów Veronique Guyon, Annick Dumont, a teraz Katia Krier. Nad jego choreografią pracowała zarówno Tatoana Tarasova, jak i Kurt Brownig (który zostawił go dla E.Lysacka).

Joubert jest pierwszym zawodnikiem, który skoczył 100 skoków poczwórnych.

Gdy miał 11 miesięcy ciężko zachorował w skutek czego lekarze musieli usunąć mu nerkę.

Brian wydał dwie biografie Brian Joubert: le Feu sur la Glace (wydana w 2006 roku) oraz Brian Joubert sur papier glacé (wydana w 2010). Jest także zdobywcą wielu nagród i często pojawia się na pokazach (Stars Sur Glace). Czesto pojawia się w TV i popularnym programie Fort Boyard oraz w mini-serialu Brisons la Glace.

Jego pasją są motory i wyścigi samochodowe.

Po zakończeniu startów, chce zostać trenem (na wiosnę 2013 miał podjąć już pierwsze próby).

Ma dwie starsze siostry.

Miejsca zajmowane przez  Briana  na stronie ISU - TUTAJ