Finał GP 2022 - pary taneczne

Pary taneczne to jedyna konkurencja, w której Japonia nie zdobyła medalu. Nie miał kto. Nikt z reprezentantów kraju kwitnącej wiśni nie wszedł do finału.

Za to złoto wywalczyli reprezentanci, innego roślinnego kraju tj. zawodniczy klonowego liścia. Piper Gilles / Paul Poirier są czwartą kanadyjską parą, która sięgnęła po wygraną finału GP.

Na drugim miejscu, po raz czwarty w karierze, uplasowali się Madison Chock / Evan Bates (USA). Dla włoskiego duetu Charlene Guignard / Marco Fabbri jest to drugi brązowy medal finału.

1. Piper Gilles / Paul Poirier (CAN/ 215.64)

*Taniec rytmiczny: 85.93 pkt (miejsce 1). Zarówno w dynamicznej cha chy, jak i w posuwistej rumbie, prezentują się z właściwą sobie oryginalnością. W pierwszej odsłonie Do What I Do przypominają tancerzy disco; w drugiej z zamierzoną przesadą, epatują emocjami. To taka przerysowana rumba, ale ciągle utrzymana w dobrym smaku.

*Taniec dowolny: 129.71 pkt (miejsce 1). To taneczna opowieść o Evicie Peron. Doskonale opracowana choreografia oraz wachlarz emocji przedstawiony przez zawodników, tworzy spójną i bogatą historię. W przedstawieniu nie brakuje dramaturgii, humoru, romantyzmu i... scenicznych gestów. A już najwięcej pasji odnajdziemy w choreograficznych krokach.

W poziomach obydwóch tańców, bywało różnie. Za wszystkie kroki uzyskali poziom 2 (raz Paul zdobył poziom 3. za kroki na jednej nodze). Twizzle, podnoszenia i piruet taneczny sięgnęły po najwyższe 4 poziomy. Najniższą ocenę bazową za RD w stawce Kanadyjczycy zdołali sobie zrekompensować bardzo dobrą jakością wykonania wszystkich elementów. Podkreślę, że wartość bazowa była najniższa, ale nie niska ;). Po prostu tak wynika z rankingu. Piper i Paul mieli 30.20 pkt a pozostałe duety od 30.95 do 31.69 pkt.

2. Madison Chock / Evan Bates (USA/ 211.94)

*Taniec rytmiczny: 85.49 pkt (miejsce 2). Te krótkie i szybko wykonywane ruchy (szczególnie praca rąk), stanowią kwintesencję tańców latino. Czy to w sambie, czy w rumbie para jest zmysłowa i wyrafinowana. Madison i Evan są przykładem dojrzałego łyżwiarstwa. Nie podążają za najpopularniejszym (tym energetycznym) obrazem tańców latynoamerykańskich. Odważnie stawiają na wzajemne uwodzenie ;).

*Taniec dowolny: 126.45 pkt (miejsce 2). Souffrance to wyraziste i awangardowe przedstawienie. Na pierwszy plan wysuwa się niezwykłe połączenie duetu z muzyką. Para skupia się na oddaniu tajemnego nastroju muzyki. (Program skojarzył mi się niczym tło zdarzeń z I sceny z Makbeta).

Z pewnością nikomu nie umknęło podnoszenie, to gdy Madison jest owinięta wokół szyi Evana. Istne mistrzostwo.

W technice RD i FD zdobywali 4 i 3 poziomy. Za RD dance mieli najwyższą notę za technikę (48.53 pkt). Jednak w wartości artystycznej i technice FD ulegali Kanadyjczykom, więc musieli pogodzić się ze srebrem. Uzyskane w finale wyniki są ich rekordami sezonu.

3. Charlene Guignard / Marco Fabbri (ITA/ 206.84)

*Taniec rytmiczny: 84.55 pkt (miejsce 3). Taniec Włochów mocno nawiązuje do klimatu/zwierząt z sawanny. Drapieżna samba i charakterna rumba okazała się być sukcesem i w komponentach uzyskały drugi wynik zawodów.

*Taniec dowolny: 122.29 pkt (miejsce 3). Włosi w swoim mroczno - fascynującym tańcu My Love Will Never Die są niezwykle dynamiczni. Posiadają wiele akrobatycznych podnoszeń (jak np. w wejściu do podnoszenia po prostej), które podkreślają fatalistyczny temat przedstawienia.

Duet cechuje się ponadprzeciętną synchronizacją i zgraniem ;). Charlene nie ogląda się w tył przed rozpoczęciem jakiegokolwiek elementu (np. podnoszenia, czy piruetu). Ma pewność, że partner jest w miejscu, w którym ma być. I odwrotnie. Marco jest przekonany, że tracąc z pola widzenia partnerkę, ona znajduje się w tym samym punkcie co on (np. w obrotach twizzlowych, czy krokach).

To szkoła Barbary Fusar Poli i jej nieodłącznego stopera ;). Jej zawodnicy chodzą jak w zegarku.

4. Lilah Fear / Lewis Gibson (GBR/ 200.90)

*Taniec rytmiczny: 80.75 pkt (miejsce 5). Taniec Brytyjczyków, to jedna wielka erupcja. Ona jest chodzącą ekspresją; on się wije, jakby miał kręgosłup z gumy. Cały czas są w ruchu, zarówno jeśli chodzi o przemierzanie tali jak i pracy sylwetkami. ;)

*Taniec dowolny: 120.15 pkt (miejsce 4). Performance, show, entertainment jednym słowem - spektakularne widowisko po raz kolejny uatrakcyjniło muzyczne kawałki Lady Gagi. Brawurowy przejazd, z ekstremalnym podnoszeniem stacjonarnym (on z obwiniętą udami wokół szyi Lilah, kręci obroty, i to jeszcze na jednej nodze) czy podnoszeniem po łuku, gdy partnerka siedzi na ramieniu partnera, robią nie zapomniane wrażenie.

5. Kaitlin Hawayek / Jean-Luc Baker (USA/ 198.06)

*Taniec rytmiczny: 79.50 pkt (miejsce 6). Skupię się na Jean-Lucu, bo to on dominuje w sambie. Śmiało może jechać na karnawał do Rio i startować z profesjonalnymi tancerzami ;). Kaitlin mocno ożywiła się na końcu w choreograficznych krokach rytmicznych. Chyba wówczas opadł z niej ten największy (techniczny) stres.

*Taniec dowolny: 118.56 pkt (miejsce 5). Występ w Turynie, może i nie był rekordowym, ale był jednym z lepszych - dla mnie najlepszym - występem pary. Eteryczny, poetycki taniec Requiem i Sofia wraz ze zjawiskowymi ruchami Kaitlin (tym razem to ona przykuwała większą uwagę), znów przywiódł mi na myśl dramat Szekspira. W odróżnieniu do tańca Chock/Bates mniej złowieszczą, baśniową krainę duchów i elfów ze "Snu Nocy Letniej".

6. Laurence Fournier Beaudry / Nikolaj Sorensen (CAN/ 196.15)

*Taniec rytmiczny: 83.16 pkt (miejsce 4). Podobnie jak u Chock/Bates tak i u Laurence i Nikolaja bliżej jest do wyrafinowanej gry niż rozrywkowego show. W odróżnieniu od Amerykanów, w tańcu Laurence i Nikolaja pojawia się więcej chłodnej kalkulacji (chodzi o ich przedstawiane emocje).

*Taniec dowolny: 112.99 (miejsce 6). Oj joj joj. Przydarzył im się upadek w podnoszeniu po łuku. Pod sama koniec Nikolej się zachwiał i Laurence nie zdążyła pewnie postawić nogi wolnej na lód... a to skończyło się upadkiem obydwojga. W konsekwencji podnoszenie uzyskało wyłącznie podstawowy poziom, odjęcia za jakość wykonania, dwa odjęcia od końcowego wyniku i niższą wartość za komponenty - chociaż i tak pokonali Havayek/Baker).

Na szczęście sportowcy tej klasy nie dali się przetłoczyć i do końca przejazdu zachowali kontrolę ruchów, estetykę tańca i zaufaniem do swoich umiejętności.