Pierwszy challenger w tym sezonie

Nietypowo, bo w sierpniu, spotykamy się na zawodach challengera. A to dlatego, że doroczne zmagania Cranberry Cup International (patrz tutaj) odbywające się w sierpniu w Norwood (USA), zostały włączone do serii.

Tegoroczne zawody odbyły się w konkurencjach solowych. Na liście startowej pań zameldowało się 14 zawodniczek (w tym 7 reprezentantek USA); solistów było 11 (w tym 8 reprezentantów USA).

Konkurencję solistek wygrała Sarah Everhardt (USA/ 196.42)
Konkurencję solistów wygrał Lucas Broussard (USA/ 246.48)

SOLISTKI

🥇 Sarah Everhardt po trzecim miejscu w SP, za który zgromadziła 63.46 pkt, z najlepszym programem dowolnym (132.96 pkt) awansowała na złotą pozycję.

W programie krótkim Reel Around the Sun (Billa Whelana) przytrafiło jej się kilka "kosmetycznych" błędów jak np. malutką dokrętkę w kombinacji 3T+3T "q". Drugiego dnia panel nie miał już żadnych zastrzeżeń. Chociaż nie było kombinacji 3+3, to przy rozpoznawalnych dźwiękach Ognistego Ptaka (Igora Stravinskiego) zaprezentowała siedem skoków potrójnych, w tym dwa razy potrójnego lutza (3Lz solo i 3Lz+2T+2Lo).

Numerem jeden w programie krótkim była 🥈 Elyce Lin-Gracey (USA). Ta 10. zawodniczka USA czysto wykonała cały program, w tym kombinację 3Lz+3T, 3F i 2A solo. Na drugi dzień pojawiły się kłopoty z rotacją, ale nadal kombinacja 3Lz+3T wyszła bez zarzutu. Ostatecznie Elyce spadła na drugie miejsce. W sumie uzyskała 193.99 pkt.

Na ostatnim miejscu na podium uplasowała się 🥉 Isabeau Levito (USA/ 193.81). W programie krótkim (Jezioro Łabędzie) miała kłopoty z 3Lz. Nie miała także kombinacji 3+3 (była 3F+2T). W programie dowolnym (Liebestraum (Reve d'amour) podjęła się kombinacji 3+3, a dokładnie 3Lz+3T, ale w toeloopie zabrakło pełnej rotacji. Nie zaliczyła także ostatniego z piruetów i przekroczyła czas przejazdu (za co jest -1 pkt).

U pań na pojawiły się takie znane nazwiska jak: wspomniana wyżej i znakomita w poprzednim sezonie Isabeau Levito (USA), regularnie startująca w cyklu GP Starr Andrews (USA); mocna, (ale nie zawsze skuteczna) Madeline Schizas (CAN) oraz pełna zapału (i to od jakiś 13 sezonów) Eliska Brezinova (CZE). Z tych mniej znanych Amerykanek, ale z niezłymi wynikami z mistrzostw USA, wystartowały m.in.: Sarah Everhardt (miejsce 4), Clare Seo (miejsce 5) czy Elyce Lin-Gracey (miejsce 10). Ostatecznie to one zagrały pierwsze skrzypce, no może Clare najmniej bo była 8. 

Tu zrobię małą dygresję.

I. Levito - źródło

W zależności od szans na udział w bardziej prestiżowych imprezach (typu GP/ MŚ), zawodniczki które nie mają jeszcze ugruntowanej pozycji wśród seniorów (tak jak Elyce i Sarah) a tym samym, małe szanse na starty na wielkich imprezach, swoją najwyższą formę skupiają się na początku sezonu (tzn. budują formę).

Zawodniczki typu Isabeau*, czyli mające wyrobioną opinię "obiecujących" — a także realne szanse na medale (GP/MŚ), obierają strategię powolnego wzrostu, by na koniec (lub im bliżej końca) sezonu wbić się z najwyższą formą. Owszem, nadal nie mogą odpuścić początku, ale nie muszą być w 100% formie.

Są jeszcze tacy (zawodnicy/zawodniczki), którzy od lat zajmują medalowe pozycje i z upływem sezonu poprawiają swoje umiejętności, TYLKO należy pamiętać, że dla takich zawodników "początkowa" forma to forma na najwyższe miejsca na podium. 😄
*Nic nie wiem o strategii Amerykanek, ale na ich przykładzie wyraźnie zobrazowałam ogólny trend.

Trend trendem i zrozumienie zrozumieniem, ALE i tak zawodniczki typu Schizas czy Brezinova nie wypadły dobrze 😕.

SOLIŚCI

Gospodarze wystali naprawdę mocny team. Począwszy od brązowego medalisty USA w skład reprezentacji weszli:
- Camden Pulkinen (brązowy medalista mistrzostw USA, uczestnik wielu GP),
- Andrew Torgashev (5. zawodnik USA, medalista serii challengera),
- Jimmy Ma (6. zawodnik USA, systematycznie pojawia się w cyklu GP i serii Challengera ),
- Yaroslav Paniot (7. zawodnik USA, ma już doświadczenie w serii, ale w barwach Ukrainy),
- Tomoki Hiwatashi (8. zawodnik USA, brązowy medalista z CS Węgier'23),
- Liam Kapeikis (obecnie 13. zawodnik USA, ale rok wcześniej był 6, pojawił się też w cyklu GP).

Dodatkowo z grona "tych" prominentnych na tafli pojawili się Roman Sadovsky (CAN), czy Luc Economides (FRA).

Pierwszy w programie krótkim, pierwszy w dowolnym, czyli po prostu zwycięzca to osiemnastoletni 🥇 Lucas Broussard (USA/ 246.48). Lucas do tej pory nie brał udziału w mistrzostwach kraju seniorów, ale dwa sezony temu był złotym medalistą juniorów.

Amerykanin w programie krótkim z powodzeniem wyskakał 4T, 3A i kombinację 3Lz+3T. Za Theme de l'absence (SP/ video) zdobył 85.77 pkt. W programie dowolnym pojawiła się kombinacja 4T z 3T oraz siedem skoków potrójnych (w tym 3 axel). Był też upadek po 2A, ale to nie zmieniło jego pozycji. Za przepiękny przejazd "Cztery pory roku Vivaldiego", zdobył 160.71 pkt

W programie krótkim tuż za Lucasem znaleźli się jego rodacy tj. Tomoki Hiwatashi, który zdobył 84.40 pkt i miał małą dokrętkę w 4T oraz uzyskujący 84.30 pkt Andrew Torgashev. Natomiast Camden Pulkinen był dopiero 8. W gruncie rzeczy, program miał czysty, tylko że w porównaniu do rywali łatwy z 3T i 3A solo i kombinacją 3Lz+2T.

Po programie dowolnym nastąpiły przetasowania. Srebrny medal z czwartym SP i trzecim FP wywalczył 🥈 Luc Economides (FRA/ 236.87). Uff honor Europejczyków "uratowany". Brązowym medalistą został - awansujący aż z 7 pozycji, za to z drugim wynikiem za FP - 🥉 Jimmy Ma (USA/ 236.77).

Ostatecznie Camden Pulkinen awansował na 4 miejsce. Roman Sadovsky (CAN) był 6.

Wyniki Cranberry Cup International - TUTAJ