Skate America 2020 i konkurencja solistek

Niecodzienny dobór zawodniczek w konsekwencji sprowadził się do rywalizacji jedenastu zawodniczek z USA oraz jednej reprezentantki Chin. Bądź co bądź urodzonej w USA i do sezonu 2018/19 startującej jako amerykanka.

Jak przypuszczano, walka o złoto rozegrała się między Mariah Bell i Bradie Tennell. Wygrała Mariah z przewagą nad Bradie o 1.66 pkt.

Na trzecim miejscu uplasowała się, debiutująca w kategorii seniorów, Audrey Shin. Czyżby pojawiło się zagrożenie do aspirujących do kadry narodowej starszych koleżanek? 

Mariah Bell i Bradie Tennell to dwa różne style jazdy. Bradie kojarzy mi się, z taką napiętą struną. Jest skoncentrowana na każdym ruchu. Nie ma u niej przypadkowych muśnięć i niekontrolowanych emocji. Powiedziałabym, że jest taka posągowa, dojrzała, nieoczywista ;). Taką też interpretuje muzykę. 

Mariah jest bardziej spontaniczna, i radosna. Jej choreografia pozwala na większą swobodę ruchów. W interpretacji jest też więcej dziewczęcego uroku, a w elementach łączących, kolorytu. I jak się można spodziewać dobór muzyki jest dostosowany do jej osobowości scenicznej.

Złota medalistka Mariah Bell (212.73 pkt) w programie krótkim, w popowej balladzie Glitter in the air (Pink), jest niezwykle czarująca. W programie dowolnym, do muzyki zespołu Abba, z powodzeniem do klimatu lat 70tych dodaje współczesnego blasku.

Mariah wspaniale się rusza, jest zwinna, z łatwością zmienia kierunek jazdy. Doskonale odnajduje się w wybranej popowej muzyce, nadając jej estetyczny przekaz. W zabiegach artystycznych SP można dostrzec wpływ jej choreografa Adama Rippona.

M. Bell

Czas na technikę: W programie krótkim z 2 axlem, kombinacją 3F+3T i 3Lz solo, była bezbłędna. W programie dowolnym, najbardziej widocznym błędem był upadek po 3Lz wykonywanym pod koniec programu. Mariah wylądowała go na dwie nogi, na dodatek skrzyżowane i nie miała ani czasu, ani miejsca by odwieść nogę wolną, co skończyło się obrotem i wspomnianym upadkiem. Pozostałe sześć skoków potrójnych wykonała bez zarzutu.

Mocną stroną Mariah są elementy poza-skokowe. Piruety, z wyjątkiem jednej kombinacji we FP, wykonała na 4 poziomie trudności. Dodatkowo, są one znakomicie osadzone w muzyce. Jak np. ta kombinacja rozpoczęta skokiem do piruetu siadanego, w programie dowolnym, kiedy zaczynają się charakterystyczne dźwięki Mamma Mia. Ponadto obydwie sekwencje kroków (w SP i we FP) stanowią nieodzowną pomoc interpretacyjną.

Dlaczego, więc Mariah w samym programie była czwarta? Niestety kombinacje 3+2 (2A+3T, 3F+2T, 3Lz+2T), nie dały jej odpowiedniej liczby pkt. Jak wiadomo większość solistek wykonuje kombinację 3+3 no i jeszcze trójkombinację. Mariah też miała ją w planach, ale coś nie zadziałało. Mimo tego wynik 136.25 pkt za FP był porównywalny do wyprzedzających ją solistek. Dwie z nich były lepsze zaledwie o ułamki pkt.

Srebrna medalistka Bradie "Struna" Tennell (211.07 pkt) w programie krótkim Moderation (Florence and the Machine), czyli tego z gatunku indie-rock, jest rockowa ;), jest niezależna ;), jest intrygująca a jednocześnie energetyczna i stylowa. 

W programie dowolnym Bradie łączy Sarajevo (Max Richter) z Dawn of Faith (kawałek był wykorzystany do promocji serialu The OA). Niewątpliwie z tafli płynie dramaturgia, tajemniczość, niepokój, tragizm. Przez to, że Bradie zdaje się być opanowaną perfekcjonistką, czy powściągliwą w ekspresji zawodniczką, paradoksalnie cechy te współgrają z muzyką, przez co tworzy się niezwykła i niepokojąca historia.

Bradie w programie krótkim wykonała 2A i 3F. Usterka pojawiła się w kombinacji 3Lz+3T, ten ostatni nie miał pełnej rotacji (zabrakło więcej niż 0.25 obrotu). W programie dowolnym powtórzyła ten sam błąd. 

Dodatkowo wprowadzenie znacznika "q" oznaczającego brak pełnej rotacji, ale o mniej niż 0.25, ujawnia minimalne nieciągłości. Na szczęście wartość bazowa pozostaje taka jak przy pełnej rotacji. U Bradie q, pojawiło się aż trzy razy ;). Ale trzy skoki potrójne zaliczono na 100%. Czyli  w praktyce oznacza, to że miała sześć udanych skoków z trzema obrotami.

Za wszystkie elementy poza-skokowe zdobyła poziomy 4. I z dorobkiem 137.78 pkt w samym programie dowolnym była najlepsza. Łączny wynik nie dał jej jednak złota, w konsekwencji pozostała  na drugim miejscu.

Trzecie miejsce i brązowy medal zdobyła Audrey Shin (206.15 pkt). Pomimo zawirowań w stawce, ona zawsze trzymała się swojego trzeciego miejsca. SP - The Giving (Michael W. Smith) i FP - Modigliani Medley (Guy Farley), to dwie różne muzyczne historie, które łączy przejmujący i pełen ulotności styl Audrey. Na szczególną uwagę zasługują kroki programu dowolnego (poziom 4). Nie tylko są niebywale trudne do wykonania, ale przede wszystkim (dla widza) stanowią znakomitą część choreografii. 

W skokach też dostała oznaczenia q. Raz w SP i raz w FP. Tak więc w programie dowolnym uznano, że miała sześć udanych skoków potrójnych. Nie zdołała ustrzec się od utraty pkt za brak pełnej rotacji w toeloopie, którego wykonywała w kombinacji 2A+3T.

Kto zatem był drugi w programie dowolnym solistek? Była to Karen Chen oraz jej porywająca legenda o nieszczęśliwej miłości dwojga kochanków z epoki Jing The Butterfly Lovers (136.77 pkt). Karen doskonale oddała charakter i estetykę chińskiego (tradycyjnego) teatru. Subtelność, delikatność, finezja, wzruszenie, jednym słowem odbiorcę wręcz zalewa cała paleta emocji. Mam nadzieję, że w dalszej części sezonu lub w przyszłym (o ile pozostanie przy tym FP), kiedy jeszcze mocniej zwiążę się z tematem, będziemy mieć na lodzie czystą poezję.

 Program dowolny Karen Chen

 Program krótki Shan Lin (CHN) - On my own (Les Mirables)

Pozostała kolejność z SA 2020: 4. Karen Chen, 5. Amber Glenn, 6. Lin Shan (CHN), 7. Paige Rydberg, 8, Starr Andrews, 9. Sierra Venetta, 10. Pooja Kalyan, 11. Finley Hawk, 12. Gracie Gold. Gracie była ostatnia, ale i tak cieszy  jej powrót. :)