Data urodzenia: 17.12.1996
Miejsce urodzenia: Głazov, Rosja
Wzrost:159 cm.
Trenerzy: Alexei Mishin, Svetlana Veretennikova
Mistrzyni Rosji 2013
Rekord sezonu 2012/2013: 188.85
Rekord życia: 188.85 (ME2013)
Nie łatwe początki:
W swoim rodzinnym mieście trenowana była przez Svetlanę Veretennikovą. Na pewnych zawodach dostrzegł ją wyśmienity trener Alexander Mishin. Jak przyznał była wtedy przeciętną zawodniczką do której podchodził dość sceptycznie, ale już rok później zauważył jej potencjał. W ciągu krótkiego okresu poprawiła wysokość i pewność skoków. Mishin zaproponował współpracę, jednak ze względu na wysoki koszt nie mogła przenieść się do Sankt Petersburga. Dlatego w dalszym ciągu trenowała w domu, a do Mishina podróżowała regularnie na dwutygodniowe konsultacje. Podróż pociągiem w jedną stronę trwała 27 godzin.
Nowa forma:
Po tej kosztownej i ciężkiej współpracy zauważyły ją Rosyjskie media okrzykując cudownym dzieckiem łyżwiarstwa. W wieku 12 lat skakała najtrudniejsze skoki, łącznie z 3Axlem. Chociaż tylko na treningach.
Alexander Mishin choć doceniał talent podopiecznej był przeciwny temu, że już w wieku 12 lat wystawiono Elizavetę do konkurencji z seniorkami w roku 2008. Zajęła wtedy 10 miejsce.
Olimpijska nadzieja i starty w Rosji
Trener nie ukrywa, że jest jego nadzieją na Olimpiadzie w Sochi. Ba idzie o krok dalej i mówi, że jest jego nadzieją na złoto. Nie są to żadne czcze przechwałki, bo wnioski nasuwają się same patrząc na jej osiągnięcia.
We wspomnianym debiucie na Mistrzostwach Rosji 2008 zajęła miejsce 10. Kolejny rok (2009) to już wicemistrzostwo, a w latach 2010 i 2011 zajmowała miejsca trzecie. Brąz w 2010 roku był efektem niebywałego awansu z miejsca 10 jakie zajmowała po programie krótkim. Genialny program dowolny z notą jak u solistów wskoczyła na ostatni stopień podium. W roku 2012 była dopiero szóstą, ale w 2013 wywalczyło swoje pierwsze Mistrzostwo Kraju. Przeziębiona, zastanawiająca się nad wycofaniem z zawodów zawojowała taflą wygrywając złoto. Sama tłumacząc, że był to dla niej sprawdzian wytrzymałości, na który się zdecydowała mając na uwadze przyszłe potencjalne przeszkody.
Do roku 2011 na Mistrzostwach kraju startowała równocześnie w dwóch kategoriach wiekowych. W Juniorach największy sukces przyszedł właśnie w 2011. Rok wcześniej Elizaveta była 4, a w roku 2009 - 2.
Czas na świat:
Podobnie jak jej rodaczka Adelina Sotnikova również i Elizaveta pomimo sukcesów w kraju musiała czekać rok by móc wystartować w świecie w konkurencji Juniorów. Zabawiła w nich dość krótko i niebawem wskoczyła do seniorów.
Zostając przy juniorach. W sezonie 2010/2011 najpierw wystartowała na zawodach z cyklu Junior Grand Prix i po dwóch zwycięstwach (w Niemczech i Rumunii) weszła do Finału, gdzie wywalczył medal srebrny. Po tym sukcesie przyszedł kolejny na Mistrzostwach Świata Juniorów 2011. W debiucie młoda Rosjanka stała się wicemistrzynią.
Sezon 2011/2012 zapowiadał się mieszanką startów w juniorach i seniorach. W konsekwencji w juniorach wystartowała tylko raz na Młodzieżowej Olimpiadzie stając się złoto medalistką Igrzysk. Dla pracy nad nową formą wycofała się z MŚJ 2012. Pozostałe imprezy, a właściwie początek sezonu spędziła na zawodach Grand Prix w konkurencji seniorek.
Seniorka bez Mistrzostw:
We wspomnianym pracowitym sezonie 2011/2012 ze względu na wiek mogła jedynie startować na zawodach Grand Prix. Debiut na Skate Canada przyniósł jej złoto. A za miesiąc potwierdziła swa formę wygrywając TEB. Do Finału stanęła m.in. z Caroliną Kostner(ITA), Akiko Suzuki (JPN), Alena Leonovą(RUS) czy Alissą Czisny (USA). Po słabszym SP, ale niemal najlepszym programie dowolnym (2) uplasowała się na miejscu 4.
Sezon przedolimpijski:
Grand Prix, Mistrzostwa Europy oraz Mistrzostwa Świata były wpisane w terminarz Rosjanki. Długi sezon musiał być odpowiednio zaplanowany pod względem rozłożenia formy. Na dodatek letnia kontuzja kolana nie zapowiadała dobrych startów.
Rozpoczęła od 4 miejsca na Skate Canada, gdzie przegrała miejsce trzecie o 0.04 pkt. Na TEB była już drugą. A w Finale piątą. Na każdym z tych startów słabiej wypadała w programie krótkim. Natomiast dowolny windował jej punkty na najwyższe lokaty.
Podobnie było na ME 2013. Short plasował ją na miejscu 4, ale już dowolny był najlepszym programem pań. Stąd jej brązowy medal.
Podobnie było na MŚ. Tam po programie krótkim była 14, ale 8 miejsce za program dowolny dał jej ostatecznie miejsce 10. Podsumowując w swoim debiucie wywalczyła brąz na ME i jest 10 solistką świata. Dwa razy była członkiem Rosyjskiej ekipy na WTT 2012 i WTT 2013.
Technika:
Oceny za technikę detronizują jej rywalki. Notą w tym segmencie zbliża się do wyśmienitej Yu-Ny Kim (jest to około 70 pkt w FP). Elizaveta prezentuje się bardziej jak sportsmenka niż nostalgiczna baletnica. Z zamkniętymi oczami skacze 3Lz solo i kombinację 3Lz+3T. Chociaż w programie krótkim lepiej wychodziła jej kombinacja 3T+3T. Jej obecny rekord to 58.26 zdobyty na TEB.
SP TEB 2012 Adios Nonino - Astor Piazzolla
W programie dowolnym obok 3Lz, 3F i 2 Axla solo stawia na trójkombinację 3S+2T+2Lo oraz 2 Axla z 3 Toeloopem
Słabiej wypada w poziomach za elementy poza-skokowe. Najczęściej są to poziomy 3, a jedynie kombinacja piruetów osiąga poziom najwyższy. Najlepiej wypadła na ME uzyskując notę 131.67.
Choć nie jest klasyczną baleriną, trenerzy potrafią wydobyć z niej to co najdelikatniejsze, czy charyzmatyczne. Komponenty są wysoko oceniane i w programie dowolnym Rosjanka oscyluje koło 60pkt. Nie ma się co dziwić, bo przy jej choreografii pracuje Stefan Lambiel.
Prywatnie
Elizaveta jest córką nauczycielki matematyki oraz narciarza, który zajmował się trenowaniem piłki nożnej. Zmarł on w 2011 r. Ma także młodszą o siedem lat siostrę łyżwiarkę o imieniu Evgenia. Sama zainteresowała się łyżwiarstwem (w wieku 4 lat), po tym jak spotkała na letnim obozie dziewczynkę trenującą ten sport .
FP ME 2013 Czarne Oczy
Miejsca zajmowane przez Elizavetę na stronie ISU - TUTAJ
Na miejsce w olimpijskiej reprezentacji czekają na pewno zawodniczki, które mają już za sobą start na poprzednich zawodach. A są to Alena Leonova, czy Ksenia Makarova.
Alena była wicemistrzynią świata w roku 2012. W tym niestety straciła swoją pozycję i uplasowała się na miejscu 13. Na Olimpiadzie 2010 była 9-ta.
Ksenia często plasuje się pod koniec pierwszej dziesiątki. Jej najlepsze miejsce na ME to 4 z roku 2011. W debiucie na Mistrzostwach Rosji 2010 była złotą medalistką, a na Olimpiadzie zajęła miejsce 10.
Jeszcze pozostaje młodziutki talent Rosji, czyli Julia Lipnitskaia. W tym sezonie nie mogła starować na ME i MŚ ze względu na zbyt młody wiek. Startowała natomiast w cyklu Grand Prix. Jako początkująca seniorka wywalczyła srebro w Chinach i brąz we Francji. Weszła także do finału Grand Prix, ale ze względu na kontuzję musiała wycofać się z zawodów.
Nie łatwe początki:
W swoim rodzinnym mieście trenowana była przez Svetlanę Veretennikovą. Na pewnych zawodach dostrzegł ją wyśmienity trener Alexander Mishin. Jak przyznał była wtedy przeciętną zawodniczką do której podchodził dość sceptycznie, ale już rok później zauważył jej potencjał. W ciągu krótkiego okresu poprawiła wysokość i pewność skoków. Mishin zaproponował współpracę, jednak ze względu na wysoki koszt nie mogła przenieść się do Sankt Petersburga. Dlatego w dalszym ciągu trenowała w domu, a do Mishina podróżowała regularnie na dwutygodniowe konsultacje. Podróż pociągiem w jedną stronę trwała 27 godzin.
Nowa forma:
Po tej kosztownej i ciężkiej współpracy zauważyły ją Rosyjskie media okrzykując cudownym dzieckiem łyżwiarstwa. W wieku 12 lat skakała najtrudniejsze skoki, łącznie z 3Axlem. Chociaż tylko na treningach.
Alexander Mishin choć doceniał talent podopiecznej był przeciwny temu, że już w wieku 12 lat wystawiono Elizavetę do konkurencji z seniorkami w roku 2008. Zajęła wtedy 10 miejsce.
Olimpijska nadzieja i starty w Rosji
Trener nie ukrywa, że jest jego nadzieją na Olimpiadzie w Sochi. Ba idzie o krok dalej i mówi, że jest jego nadzieją na złoto. Nie są to żadne czcze przechwałki, bo wnioski nasuwają się same patrząc na jej osiągnięcia.
We wspomnianym debiucie na Mistrzostwach Rosji 2008 zajęła miejsce 10. Kolejny rok (2009) to już wicemistrzostwo, a w latach 2010 i 2011 zajmowała miejsca trzecie. Brąz w 2010 roku był efektem niebywałego awansu z miejsca 10 jakie zajmowała po programie krótkim. Genialny program dowolny z notą jak u solistów wskoczyła na ostatni stopień podium. W roku 2012 była dopiero szóstą, ale w 2013 wywalczyło swoje pierwsze Mistrzostwo Kraju. Przeziębiona, zastanawiająca się nad wycofaniem z zawodów zawojowała taflą wygrywając złoto. Sama tłumacząc, że był to dla niej sprawdzian wytrzymałości, na który się zdecydowała mając na uwadze przyszłe potencjalne przeszkody.
Do roku 2011 na Mistrzostwach kraju startowała równocześnie w dwóch kategoriach wiekowych. W Juniorach największy sukces przyszedł właśnie w 2011. Rok wcześniej Elizaveta była 4, a w roku 2009 - 2.
Czas na świat:
Podobnie jak jej rodaczka Adelina Sotnikova również i Elizaveta pomimo sukcesów w kraju musiała czekać rok by móc wystartować w świecie w konkurencji Juniorów. Zabawiła w nich dość krótko i niebawem wskoczyła do seniorów.
Zostając przy juniorach. W sezonie 2010/2011 najpierw wystartowała na zawodach z cyklu Junior Grand Prix i po dwóch zwycięstwach (w Niemczech i Rumunii) weszła do Finału, gdzie wywalczył medal srebrny. Po tym sukcesie przyszedł kolejny na Mistrzostwach Świata Juniorów 2011. W debiucie młoda Rosjanka stała się wicemistrzynią.
Sezon 2011/2012 zapowiadał się mieszanką startów w juniorach i seniorach. W konsekwencji w juniorach wystartowała tylko raz na Młodzieżowej Olimpiadzie stając się złoto medalistką Igrzysk. Dla pracy nad nową formą wycofała się z MŚJ 2012. Pozostałe imprezy, a właściwie początek sezonu spędziła na zawodach Grand Prix w konkurencji seniorek.
Seniorka bez Mistrzostw:
We wspomnianym pracowitym sezonie 2011/2012 ze względu na wiek mogła jedynie startować na zawodach Grand Prix. Debiut na Skate Canada przyniósł jej złoto. A za miesiąc potwierdziła swa formę wygrywając TEB. Do Finału stanęła m.in. z Caroliną Kostner(ITA), Akiko Suzuki (JPN), Alena Leonovą(RUS) czy Alissą Czisny (USA). Po słabszym SP, ale niemal najlepszym programie dowolnym (2) uplasowała się na miejscu 4.
Sezon przedolimpijski:
Grand Prix, Mistrzostwa Europy oraz Mistrzostwa Świata były wpisane w terminarz Rosjanki. Długi sezon musiał być odpowiednio zaplanowany pod względem rozłożenia formy. Na dodatek letnia kontuzja kolana nie zapowiadała dobrych startów.
Rozpoczęła od 4 miejsca na Skate Canada, gdzie przegrała miejsce trzecie o 0.04 pkt. Na TEB była już drugą. A w Finale piątą. Na każdym z tych startów słabiej wypadała w programie krótkim. Natomiast dowolny windował jej punkty na najwyższe lokaty.
Podobnie było na ME 2013. Short plasował ją na miejscu 4, ale już dowolny był najlepszym programem pań. Stąd jej brązowy medal.
Podobnie było na MŚ. Tam po programie krótkim była 14, ale 8 miejsce za program dowolny dał jej ostatecznie miejsce 10. Podsumowując w swoim debiucie wywalczyła brąz na ME i jest 10 solistką świata. Dwa razy była członkiem Rosyjskiej ekipy na WTT 2012 i WTT 2013.
Technika:
Oceny za technikę detronizują jej rywalki. Notą w tym segmencie zbliża się do wyśmienitej Yu-Ny Kim (jest to około 70 pkt w FP). Elizaveta prezentuje się bardziej jak sportsmenka niż nostalgiczna baletnica. Z zamkniętymi oczami skacze 3Lz solo i kombinację 3Lz+3T. Chociaż w programie krótkim lepiej wychodziła jej kombinacja 3T+3T. Jej obecny rekord to 58.26 zdobyty na TEB.
SP TEB 2012 Adios Nonino - Astor Piazzolla
W programie dowolnym obok 3Lz, 3F i 2 Axla solo stawia na trójkombinację 3S+2T+2Lo oraz 2 Axla z 3 Toeloopem
Słabiej wypada w poziomach za elementy poza-skokowe. Najczęściej są to poziomy 3, a jedynie kombinacja piruetów osiąga poziom najwyższy. Najlepiej wypadła na ME uzyskując notę 131.67.
Choć nie jest klasyczną baleriną, trenerzy potrafią wydobyć z niej to co najdelikatniejsze, czy charyzmatyczne. Komponenty są wysoko oceniane i w programie dowolnym Rosjanka oscyluje koło 60pkt. Nie ma się co dziwić, bo przy jej choreografii pracuje Stefan Lambiel.
Prywatnie
Elizaveta jest córką nauczycielki matematyki oraz narciarza, który zajmował się trenowaniem piłki nożnej. Zmarł on w 2011 r. Ma także młodszą o siedem lat siostrę łyżwiarkę o imieniu Evgenia. Sama zainteresowała się łyżwiarstwem (w wieku 4 lat), po tym jak spotkała na letnim obozie dziewczynkę trenującą ten sport .
FP ME 2013 Czarne Oczy
Miejsca zajmowane przez Elizavetę na stronie ISU - TUTAJ
 |
| A.Leonova |
 |
| K.Makarova |
Alena była wicemistrzynią świata w roku 2012. W tym niestety straciła swoją pozycję i uplasowała się na miejscu 13. Na Olimpiadzie 2010 była 9-ta.
Ksenia często plasuje się pod koniec pierwszej dziesiątki. Jej najlepsze miejsce na ME to 4 z roku 2011. W debiucie na Mistrzostwach Rosji 2010 była złotą medalistką, a na Olimpiadzie zajęła miejsce 10.
 |
| J.Lipnitskaia |
Jeszcze pozostaje młodziutki talent Rosji, czyli Julia Lipnitskaia. W tym sezonie nie mogła starować na ME i MŚ ze względu na zbyt młody wiek. Startowała natomiast w cyklu Grand Prix. Jako początkująca seniorka wywalczyła srebro w Chinach i brąz we Francji. Weszła także do finału Grand Prix, ale ze względu na kontuzję musiała wycofać się z zawodów.
Elizaveta wydaje się być pewniakiem na to drugie wolne miejsce dla Rosjan. Pozostałe panie nie straciły jeszcze okazji by wystąpić na Olimpiadzie. Na krajowych zawodach zapowiada się niezła batalia.
Osobiście nie przepadam za Tuktamishevą; jej programy są mało artystyczne, co jest jednak ważne w tym sporcie. Życzę natomiast pojechania na Igrzyska Julii Lipnitskiej, która zachwyca w swoich programach piruetami i spiralami, których obowiązek wykonania niestety został ograniczony do minimum jednej, co mi się osobiście nie podoba, bo programy są trochę nudne. Mam nadzieję, że wymóg wykonania spiral zostanie przywrócony, chociażby na sezon Olimpijski :-)
OdpowiedzUsuńBędzie silna rywalizacja na krajowych zawodach w Rosji :)
OdpowiedzUsuń