IO solistki: Valentina Marchei (ITA)

 
Data urodzenia: 23.05.1986

Miejsce urodzenia: Mediolan, Włochy

Wzrost:161 cm

Trenerzy: Jason Dungjen, Yuka Sato

Czterokrotna Mistrzyni Włoch (2004, 2008, 2010, 2012)

Rekord sezonu 2012/2013: 171.06

Rekord życia: 171.06 (ME 2013)

Międzynarodowe starty juniorki:

Valentina rozpoczęła od międzynarodowych zawodów juniorskich. Przez trzy sezony (od 2001 do 2003) startowała w cyklu Grand Prix Juniorek. W każdym z tych starów jej najwyższą lokatą było miejsce 6. Drugie starty przynosiły miejsca dużo słabsze i dlatego Valentina nigdy nie weszła do Finału Junior Grand Prix. 

Nie brała udziału w Mistrzostwach Kraju Juniorek, ale we Włoskim Val Gardena wystartowała na zawodach Gardena Spring Trophy 2002. Gdzie była piątą juniorką. 

Ponad to dwa razy startowała na Mistrzostwach Świata Juniorów.  W 2004 była 14-tą, a w 2005 - 16tą.

Dobre starty w mniejszym gronie:

U seniorek zadebiutowała w sezonie 2003/2004. W debiucie na Mistrzostwach Włoch od razu została mistrzynią kraju. Z powodzeniem stawała do rywalizacji na zawodach o mniejszym skupieniu topowych łyżwiarskich gwiazd. Najlepiej wypadała na zawodach Merano Cup. Są to coroczne międzynarodowe zawody skupiające solistki oraz solistów w trzech kategoriach wiekowych.

Valentina w swym debiucie w roku 2003 oraz przez kolejne dwa sezony była srebrną medalistką tych zawodów. Dwa razy je wygrała (2007,2008), a w 2009 została brązową medalistką. W tedy też tzn. w 2009 r. wygrała Nebelhorn Trophy. Do jej sukcesów może zaliczyć również wicemistrzostwo na Uniwersjadzie 2007.

Wśród seniorek cztery razy była Mistrzynią kraju, trzy razy wywalczyła wicemistrzostwo, a raz stanęła na najniższym stopniu podium. Tylko w  2009 była czwartą.

Słabiej na wielkich imprezach:

Od 2003 do 2008 roku Valentina nieprzerwanie startowała na Mistrzostwach Europy oraz z wyjątkiem roku 2004 na Mistrzostwach Świata. Debiutując w roku 2003 na ME zajęła miejsce 15, a w świecie była 23. Kolejny rok (tj.2004) uplasował ją jako 31 zawodniczkę Europy. Słabsza forma i niska lokata mogła być spowodowana pracowitym początkiem sezonu 2003/2004. Wtedy to Valentina debiutowała w cyklu Grand Prix, na których zajęła odpowiednio 10 i 11 miejsce. Starowała na nich jeszcze pięć razy i jak do tej pory nie udało się jej wejść do finału.

Pierwsza dziesiątka:

Mistrzostwa Europy 2007 zapewniły jej pierwszą dziesiątkę. W Warszawie uplasowała się na miejscu 5, a rok później była szósta.

We wrześniu 2008 rozpoczęła pracę z Nikolaiem Morozovem. Jednak z powodu kontuzji kostki straciła niemal cały nowy sezon. Powróciła w kolejnym tzn. 2009/2010, współpraca nie tyle nie doprowadziła ją na podium jak przez następne trzy sezony na Mistrzostwach Starego Kontynentu zajmowała miejsca pod koniec pierwszej dziesiątki. (2010 - miejsce 8., 2011 - 10, 2012 - ponownie miejsce 8.).

Podobnie na zawodach Grand Prix nie odnosiła spektakularnych sukcesów. Chociaż nie można pominąć faktu, że na Rostelecom 2010 była piąta, a na Skate America 2012 - 4. Jednak inne starty cyklu to już przypisana jej końcówka pierwszej dziesiątki.

W roku 2011 ponownie zmieniła trenerów i pod okiem duetu Jason Dungjen / Yuka Sato z nowymi nadziejami na sukces ...nabawiła się kontuzji kolana i kostki.

W końcu w roku 2012 po długiej nieobecności na MŚ wywalczyła miejsce ósme.

Przed Olimpiadą:

Na początku sezonu na Skate America osiągneła najlepsze miejsca jakie udało jej się do tej pory zdobyć tj.4.
Genialny występ na Mistrzostwach Europy 2013 ostatecznie uplasował ją tuż za podium na miejscu 4. Nadzieje na sukces wzrosły, podyktowane pewnością i dopracowaniem programów. Nad których choreografią pracował niegdysiejszy tancerz Massimo Scali. Na pewno wiele wniósł do jej programów. Nie są już takie szaleńcze i chaotyczne. Zdecydowanie popracowali nad spójnością choreografii, nie tracące nic z gwałtowności i energii Valentiny. Jednak na MŚ zabrakło tej odwagi i  Valentina ...zajęła miejsce 18-ste.

Może to nie jest zawodniczka z topowych miejsc, ale nie brakuje jej chęci walki, nie poddaje się i dąży by osiągać najwyższe cele. Przynajmniej swoją postawą daje to odczuć. Wierzy, że programy są na miarę najlepszych zawodów.

Technika:

Trudno przewidzieć czym zaskoczy. Charakteryzuje się nierównymi startami. Po tak zwanej  i często nazywanej Amerykańskiej szkole, często dokręcała skoki już na lodzie. Sędziowie nie raz to wychwycili i Valentina nie kryła zaskoczenia niską oceną techniczną. Najwyższe wyniki zarówno za short (58.22) jak i free program (112.84) uzyskała na ME 2013.

Po programie krótkim jaki wykonała na ME była szansa na medal. Trzeci program zawierał 3Lz+2T, 3S i 2 Axla oraz dwa piruety na poziomie 4. A komponenty ustępowały jednynie Adelinie Sotnikovej (RUS) i Carolinie Kostner (ITA).

SP ME 2013 Esperanza

W programie dowolnym było niemal czysto, ale kompozycja nisko punktowana. W prawdzie był 3Lz solo, a obok niego jeszcze 2A, 3S i 2Lz. A także pierwsza kombinacja 2A+3T była przyzwoita, to jednak nie daje rady skoczyć drugiego skoku po 3Lz, w Europie udało jej się dodać 1T, ale to mało. Na koniec jeszcze trójkombinacja (3S+2T+2T) pozbawiona była rotacji. I tylko jeden piruet uzyskał poziom 4. Do tego komponenty ocenione zostały na jakieś 58 pkt. (najlepsze mają 70). 

Mniej punktowane skoki oraz niższe oceny zaprzepaściły możliwość zdobycia medalu.

FP ME 2013 Artysta

Jak będzie na Olimpiadzie? Jaka forma? Jakie nastawienie? Jakie wyniki ?

Bo Roberta Rodeghiero, Carol Bresanutti, czy Francesca Rio bardzo chętnie ją zastąpią ;)

Miejsca zajmowane przez Valentina na stronie ISU TUTAJ