NHK jakiego jeszcze nie było

Zawody NHK, teoretycznie należące do cyklu grand prix, zwyciężyli: Konkurencję solistek Kaori Sakamoto, konkurencję par tanecznych Misato Komatsubara / Tim Koleto. Najlepszym solistą okazał się Yuma Kagiyama.

*Zaczynając od nieobecności. Po pierwsze nie było żadnej pary sportowej. Natomiast w kategoriach solowych zabrakło tych najbardziej utytułowanych. Mistrza wszystkiego Yuzuru Hanyu, wicemistrza wszystkiego, od finału GP, przez mistrzostwa świata aż po olimpiadę, czyli Shomy Uno, podwójnej mistrzyni czterech kontynentów i złotej medalistki z cyklów GP Riki Kihiry oraz wielokrotnej medalistki wszystkiego ;) Satoko Miyahary.*

 

*Absencja najsilniejszego japońskiego teamu, na pewno, zmotywowała pozostałych do walki o najlepsze pozycje. W innym przypadku sprawa złota byłaby przesądzona. Nawet Uno i Miyahara, stanowiliby groźne towarzystwo.*

 

We wszystkich trzech konkurencjach, zawodnicy startujący w SP / RD z numerem pierwszym, zrobili niebywałe wrażenie. Interesujące propozycje, z dobrą techniką i polotem w tańcu, zaprowadziły ich na wysokie miejsca. Solistka Rino Matsiuka zajęła wówczas czwarte miejsce, solista Lukas Tsuyoshi Honda trzecie, a duet Kana Muramoto / Daisuke Takahashi miejsce drugie. Fakt, że par tanecznych było trzy, ale... jak spostrzegawczy się już zorientowali Daiuse Takahashi, niegdyś wybitny solista, teraz próbuje sił w tańcach. Ostatecznie spadli na miejsce trzecie, ale ze stratą do drugiego miejsca zaledwie 0.64 pkt.

Pozostając przy tańcach, bezkonkurencyjni byli Misato Komatsubara / Tim Koleto i ich wynik 179.05 pkt. Trenujący pod okiem M.-F. Dubreuil i jej zespołu, obecnie stanowią japoński numer jeden. Taniec rytmiczny do musicalu Dreamgirls, zdobył trzy poziomy czwarte (w tym podwójnie za twizzle ona i on). Za obowiązkowe kroki finstepa przyznano poziom 3. W tańcu dowolnym, doskonale wpisali się w romantyczny klimat. Udowodnili, że romantycznie to nie znaczy cukierkowo i ckliwie. Misato i Tim ukazali tę dojrzałą i wyrafinowaną stronę Une histoire d'amoue.

Srebrni medaliści Rikako Fukase / Eichu Cho, to także, względnie świeży duet. Razem startują od zeszłego sezonu. Jednak do tej pory trenowali się w tańcach. Nota 157.89 w pardzie dała im drugie miejsce, ale w porównaniu do Kany Muramoto i Daisuke Takahashiego, nie mogą czuć się bezpiecznie. 

Kana Muramoto / Daisuke Takahashi

Kana Muramoto i Daisuke Takahashi pokazali dwa odmienne tańce. Taniec rytmiczny to barwna Maska, dowolny - niesamowity balet. Korzystając z figur byli La Bayadere po prostu zjawiskowo zjawiskowi. :) Nad chorografią tańców pracowali Marina Zueva, Ilia Tkachenko, Maxim Kozhevnikov oraz Massimo Scali. Mistrz świata i brązowy medalista IO 2010, po długiej przerwie wraca w nowej konkurencji, ale w tym samym wyśmienitym stylu.

Jeśli chodzi o solistki. Wszystkie dwanaście pań zaprezentowały się ujmująco i wciągająco. Ciekawe i widowiskowe kompozycje oraz pełne zaangażowania interpretacje, zapewniły widzom ponad godzinny spektakl. Jednym słowem żadnej z zawodniczek nie brakuje telnetu i umiejętności.

W każdym z etapów, zwyciężała Kaori Sakamoto (229.51 pkt). Pewnie wykonane programy zawierały kombinację 3F+3T, 2A, czy 3Lz solo. Już pierwszego dnia Kaori notą 75.60 pkt. zapewniła sobie niemałą przewagę. Ale niesamowicie zaprezentowany program dowolny do muzyki z filmu Matrix zyskując 153.91 zdeklasował rywalki. Kaori nie odpuściła żadnego elementu - chociaż wiedziała, jaki jest już układ, bo startowała jako ostatnia. Te poza-skokowe uzyskały poziom 4, skokowe dodatkowe pkt za jakość.

Czyżby Kaori wracała do gry? Ostatni sezon nie należał do tych najbardziej medalowych, ale wcześniejsze owszem. W końcu mistrzyni to 4CC z 2018.

Srebrny medal wywalczyła Wakaba Higuchi (200.98 pkt). Po programie krótkim była druga, ale w samym dowolnym - czwarta. Na szczęście suma utrzymała ją na wicemistrzowskim miejscu. Wakaba w swoich propozycjach jest niezwykle wyrazistą zawodniczką, szczególnie we Flamenco Passion, Soul - Gino D'Auri (FP). Próbuje też sił w potrójnym axlu. W pierwszym dniu upadła, a drugim w prawdzie się wyratowała, ale zabrakło 100 % rotacji.

 Yuhana Yokoi m.8

 

Na trzecie miejsce z czwartego awansowała Rino Matsuike (198.97 pkt). Za sam program dowolny zdobyła druga notę. Tak się skrzyżowały z Wakabą ;). Rino wykonuje kombinację 3F+3T (w programie dowolnym 3F+3T+2T), konsekwentnie mając problem we flipie. Tzn. w SP zabrakło pełnej rotacji, tej  skutkującej na obniżeniu wartości bazowej, w programie dowolnym tylko jakieś takie kosmetyczne wady. :) W podwójnych axlach czy potrójnych lutzach było powyżej "bazy".

4.  Mai Mihara i 7. Young You (KOR) miały podobne historie. W programach krótkich uplasowały się (jak na nie) dramatycznie nisko. Mai była siódmą, a Young ostatnią w stawce. W programach dowolnych potrafiły się zmobilizować i podskoczyć w rankingu. Mai to nawet w samym FP byłą drugą. Mająca już na swoim koncie sukcesy Mai w dobrej formie wraca po jedno sezonowej przerwie. Young po zeszłosezonowych sukcesach - na 4CC była 2. - tego nie zaczęła najlepiej. Co warte podkreślenia reprezentantka Korei wykonuje 3A. Tzn. bez upadku wykonała go w FP.

Teraz w dwóch słowach o solistach. Panowie licytują się na ilość i jakości skoków poczwórnych, a to wiąże się w dużym ryzykiem. Upadków i spadków.

Zwyciężył, znany już w świecie łyżwiarstwa, Wicemistrz Świata Juniorów 2020 Yuma Kagiyama (275.87 pkt). Na drugim miejscu uplasował się piąty zawodnik MŚ 2017 a ostatnio plasujący się poza czołówką nawet w serii challengera, Kazuki Tomono (226.62 pkt). Brązowy medal, po udanym SP, ale z kłopotliwym programem dowolnym, wywalczył Lucas Tsuyoshi Honda (217.56 pkt).

Ostatecznie szósty zawodnik NHK Kao Miura (210.53 pkt) zaprezentował drugi program dowolny. Nie wyszedł SP, stąd dopiero szósta pozycja.

Jeśli spojrzeć na programy, to tych bezbłędnych, praktycznie było trzy. Obydwa (SP i FP) należące do Lukasa Tsuyoshiego Hondy oraz program dowolny Yumy Kagiyamy. 

Lucas Tsuyoshi Honda

Chociaż tak do  końca to miano "udanych" i "nie udanych" programów bywa płynne. Bowiem w  programie krótkim Yumy nie zaliczono pojedynczego axla, jednak ogólnie nie miał żadnych odjęć za jakość wykonania  ;) No to program jest udany czy nie? Natomiast Lukas w programie dowolnym nie miał groźnych odjęć, jednak jakością to się nie popisał (głównie dostawał 0 pkt). Ponadto ten pojedynczy axel (akurat oceniony in plus) miał być kombinacją 3A+3T. ;) Aha Lucas nie planował skoków poczwórnych. Także znów pojawia się pytanie czy było dobrze czy źle? ;)

Jeśli chodzi o skoki poczwórne to: 5. Shun Sato w programie krótkim zaryzykował 4Lz (nie było upadku, ale było dużo odjęć). Pozostali panowie, jeśli sięgali po skoki poczwórne to toeloopy i salchowy. Zwycięzca Yuma Kagiyama wykonał raz kombinację 4S+3T i raz 4T+3T (FP) a 3. Kazuki Tomono i 4. Keiji Tanaka wykonali kombinacje 4S+2T.